Okres 1906 r. – 1919 r.

Od roku 1903, na skutek wzrastającego zanieczyszczenia wody w Odrze, przystąpiono do badań w poszukiwaniu terenu, na którym można by było zlokalizować nowe ujęcie, celem pokrycia zapotrzebowania miasta w wodę o odpowiedniej jakosci. Badania prowadzone pod kierunkiem inż. Prinza z Berlina wykazały, że najbardziej korzystnym hydrogeologicznie jest teren obecnego ujęcia wody położonego przy ulicy Bogumińskiej.
Dla określenia tej lokalizacji wykonano w 1904 roku 43 otwory badawcze o głębokości 9 – 24 m w różnych punktach południowo-zachodniej części miasta. Otwory badawcze pozwoliły na lokalizację dwóch pierwszych studzien, które odwiercono do głębokości 15 m w centralnej części obecnego ujęcia, w odległości 50 m od siebie.
W roku 1905 z 12 studni lewarowych płytkich do głębokości 15 m zabudowanych filtrami o średnicy ø200 mm, przeprowadzono pompowanie zespołowe i uzyskano sumaryczną wydajność 6300 m2/dobę przy średniej depresji ok. 3 m. Jednocześnie też stwierdzono zasięg leja depresyjnego sięgający po dawną wieś Studzienna, gdzie zaobserwowano wyschnięcie niektórych płytkich studni kopanych. Studnie były połączone 2 ciągami grawitacyjnymi o średnicy 350 mm ze studnią zbiorczą usytuowaną pośrodku. Ze studni zbiorczej wodę doprowadzano przewodem grawitacyjnym o średnicy 500 mm na filtry powolne w Zakładzie Oczyszczania Wody (obecnie na ulicy 1 Maja 8). Po oczyszczeniu, dwoma zespołami pompowymi podawano ją do zbiornika wieżowego i do sieci wodociągowej.